Historia dachówek ceramicznych

Pokrycia dachowe przeszły na przestrzeni wieków wielką metamorfozę. Wiele z używanych materiałów odeszło w niepamięć lub stało się niszowymi, stosowanymi jedynie przy specjalnych projektach. Inne dobrze zniosły próbę czasu i są z powodzeniem używane do dziś. Do takich rodzajów pokryć należą bez wątpienia dachówki ceramiczne, będące jednym z najdłużej używanych materiałów budowlanych w historii. Dzieje wykorzystania dachówek są bardzo ciekawe.

Pierwsze rodzaje pokryć dachowych

Pierwsze budowle wznoszone przez człowieka to dość proste szałasy, które kryto skórami zwierzęcymi. Miało to tę zaletę, że takie pokrycie można było wykorzystywać wielokrotnie, przenosząc się z miejsca na miejsce. Inną metodą była budowa dachu z drewna przykrywanego darnią i mchem. Było to wprawdzie bardziej pracochłonne, jednak materiał ten był w większości miejsc łatwo dostępny – tłumaczy specjalista z firmy Dachlux, która dostarcza pokrycia dachowe różnych typów.

Wraz z osiedlaniem się ludzi na dłuższy czas w jednym miejscu pojawiły się dachy budowane z trwalszych materiałów. W zależności od panujących warunków do krycia dachów używano łupków skalnych, słomy, trzciny czy gontu drewnianego z kory lub desek. Wszystkie te rodzaje pokryć dachowych były wykorzystywane aż do czasów nam współczesnych. Dziś jednak zwykle używa się ich wyłącznie na budynkach, które mają nawiązywać do tradycyjnej architektury.

Przeczytaj również: Wybór dachówki. Na co zwrócić uwagę?

Rozwój dachówek ceramicznych

Dachówki ceramiczne były wytwarzane w różnych kulturach – od terenów prekolumbijskiej Ameryki aż po Chiny. Do ich produkcji stosowano różne rodzaje gliny, inne były także ich kształty, jednak technologia wypalania była zawsze bardzo zbliżona. Co ciekawe, dachówki zaczęto stosować w rejonach, w których deszcze nie były zbyt obfite. Na ślady dachówek natrafiono np. w Mezopotamii. Można przypuszczać, że wiąże się to z dobrą dostępnością gliny i brakiem innych materiałów.

Przeczytaj również: Czym pokryć dach tanio i dobrze?

Dachówki rozpowszechniły się na terenie Europy dzięki cywilizacji greckiej i rzymskiej. Pierwsze znalezione przez archeologów dachówki pochodzą sprzed około 4000 lat. Dachówki używane na terenie starożytnej Grecji miały formę lekko wklęsłych prostokątów. Układano je obok siebie, a łączenie przykrywano wypukłymi łącznikami o walcowatym kształcie. Z Grecji dachówki trafiły do Rzymu, gdzie stosowano je w niemal niezmienionej formie.

Przeczytaj również: Zalety dachówek ceramicznych

Rzymskie dachówki rozprzestrzeniły się po całej Europie, a w średniowieczu stały się popularne jako typ „mnich-mniszka”, używany zresztą w niektórych rejonach do dziś. Wadą tego typu dachówek był bardzo duży ciężar, co skłoniło budowniczych do szukania nowych rozwiązań.

Kolejnym typem dachówki, jaki pojawił się w Europie była karpiówka. Dachówki tego typu były lżejsze, choć każdy rząd wymagał ułożenia dwóch warstw dachówki. Montowano je w taki sposób, że wierzchnia warstwa przykrywała łączenie dolnej, będąc jednocześnie nieco przesunięta do góry. Karpiówki były dość wąskie, dzięki czemu łatwo było za ich pomocą wykonywać dachy o bardziej skomplikowanych kształtach.

Następnym rodzajem dachówki, jaki rozpowszechnił się w europie była tzw. esówka, czyli dachówka holenderska. Tego rodzaju dachówek zaczęto używać w XV wieku. Miały one kształt litery „S” i układano je w taki sposób, że część wklęsła jednej dachówki była przykrywana wypukłością kolejnej.

Ważną innowacją było pojawienie się tzw. dachówki marsylskiej. Wyróżniała się ona tym, że na każdej dachówce wykonywano zakładki. Dzięki nim ułożone pokrycie było bardziej szczelne i nadawało się również do układania pokryć dachowych o małym nachyleniu. Z tego rodzaju materiału pokryciowego powstały kolejne wersje dachówek zakładkowych.

Dachówki są bardzo popularne także dzisiaj. Pokrycie dachówkowe jest uważane za bardzo eleganckie i prestiżowe a ponadto cenione za swoją dużą trwałość.