Transport materiałów na rusztowaniu

W przypadku montażu i demontażu oraz eksploatacji rusztowań konieczne jest zapewnienie odpowiedniego transportu poziomego i pionowego – zarówno materiałów, jak i ludzi. Transport taki może być realizowany na dwa sposoby: ręcznie oraz mechanicznie. Wyjaśniamy, jakie zasady obowiązują w przypadku transportu ręcznego, a także jakie urządzenia wykorzystywane są do transportu pionowego podczas prac na rusztowaniach.

Ręczny transport materiałów przy montażu i demontażu rusztowań

W przypadku montażu i demontażu niskich rusztowań, o wysokości nieprzekraczającej 8 m, poszczególne elementy transportowane są zazwyczaj ręcznie. Zaleca się, by montować rusztowanie pole po polu na danym poziomie rusztowania. Instalacja pierwszych dwóch ram, a następnie połączenie ich za pomocą poręczy pozwala na utworzenie fragmentu pomostu wyposażonego w środki ochrony zbiorowej. Taki montaż rusztowań pozwala bezpiecznie przeprowadzić dalsze czynności, takie jak instalacja stężeń czy burt, co prowadzi do uzyskiwania coraz większej przestrzeni gwarantującej monterom wysoki poziom bezpieczeństwa.

Jako że ręczne przenoszenie elementów jest bardzo obciążające fizycznie dla monterów, należy ściśle przestrzegać zasad prawidłowego i bezpiecznego transportu ręcznego. Jeden pracownik nie może przenosić więcej niż 30 kg w przypadku pracy stałej oraz 50 kg w przypadku pracy dorywczej. Zabronione jest przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 30 kg na odległość 25 m lub na wysokość 4 m. Jeżeli wartości te są przekroczone, przedmioty muszą być transportowane przez więcej osób. Masa przypadająca na jednego pracownika powinna wynosić 25 kg w razie pracy stałej bądź 42 kg w razie pracy dorywczej. Pod pojęciem pracy dorywczej rozumie się taki transport przedmiotów, który przeprowadzany jest nie częściej niż cztery razy na godzinę, a łączny czas jego realizacji wynosi maksymalnie 4 godziny na dobę.

Urządzenia do transportu mechanicznego pionowego

Do transportu pionowego podczas montażu i demontażu wysokich rusztowań oraz w trakcie ich eksploatacji wykorzystywane są różnego rodzaju urządzenia do transportu mechanicznego. Umożliwiają one znaczne odciążenie monterów i osób wykonujących pracę na rusztowaniach. Do najczęściej wykorzystywanych urządzeń mechanicznych zaliczyć można różnego rodzaju wciągarki oraz wciągniki. To urządzenia zaliczane do grupy urządzeń transportu bliskiego. Pozwalają zarówno na transport osób, jak i ładunków w ograniczonym zasięgu. Mogą to być zarówno urządzenia z napędem ręcznym, jak i mechanicznym czy elektrycznym. Do obsługi wciągarek i wciągników z napędem innym niż ręczny wymagane są odpowiednie kwalifikacje; są one także niezbędne do konserwacji każdego typu wciągarek i wyciągarek. Dokładne informacje na temat wymaganych kwalifikacji zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz.U. z 2001 r. nr 79, poz. 849; zm. Dz.U. z 2003 r. nr 50, poz. 426).

Wciągarki oraz wciągniki, niezależnie od mechanizmu podnoszenia, podlegają pod dozór techniczny.

W przypadku urządzeń z napędem ręcznym o udźwigu do 2000 kilogramów oraz z napędem elektrycznym do 1000 kilogramów stosowany jest dozór uproszczony. Do ich eksploatacji nie jest więc konieczne uzyskanie decyzji wystawionej przez UDT – tłumaczy nasz ekspert z firmy VERENT z Warszawy, która zajmuje się wynajem i sprzedażą rusztowań różnego typu. Jeśli chodzi o urządzenia z napędem ręcznym o udźwigu powyżej 2000 kilogramów oraz z napędem mechanicznym, podlegają one dozorowi ograniczonemu. Dozór pełny obejmuje z kolei wyłącznie wciągniki i wyciągarki z napędem mechanicznym specjalistyczne oraz wykonane w całości lub częściowo w wersji przeciwwybuchowej – kończy nasz rozmówca.